Głód i niechęć do posiłku

► GŁÓD:

Czasami na początku leczenia pojawia się wśród pacjentów głód. Dieta ketogenna ma dużą zawartość tłuszczów, które co prawda są wysokoenergetyczne, ale porcje wizualnie są dużo mniejsze i mogą nie dawać takiego poczucia sytości. 

Tak naprawdę posiłek wysokotłuszczowy znacznie dłużej przebywa w żołądku i tym samym zdaje się nie powodować uczucia głodu. Dodatkowo produkt przemiany tłuszczów - ketony, po osiągnięciu pożądanego stężenia we krwi powodują zmniejszone łaknienie. Tak więc wbrew pozorom często pacjenci czujący się głodni mają zbyt niskie stężenie ketonów w moczu i po zwiększeniu restrykcji kalorycznej, a co za tym idzie zwiększonej produkcji ketonów znika poczucie głodu. 

Warto jest się zastanowić, czy dziecko faktycznie jest głodne, czy nie przyzwyczaiło się do małych porcji, a może po prostu chętnie zje posiłek, nie z głodu a z czystej przyjemności jedzenia. 

Niektórzy rodzice czują się winni nie dając dziecku posiłków, po którym poczuje sytość. Pamiętaj jednak, że dieta jest właściwie zbilansowana i ilość dostarczonych kalorii nie jest zbyt mała. 

W przypadku głodnego pacjenta o prawidłowej masie ciała i pożądanym stężeniu ketonów oraz dobrej kontroli napadów warto spróbować sztuczek mogących dać dziecku poczucie sytości bez zmiany bilansu kalorycznego w diecie. Oto one:

• Podawaj dziecku do picia częściowo wodę gazowaną, da mu to większe uczucie sytości.

• Spróbuj zamrozić napój i podawać go jako lód. Sprawi to, że dziecko będzie miało poczucie jedzenia deseru, a dodatkowo czas spożycia loda jest dłuższy, co sprawia, że organizm znów ma większe poczucie sytości. 

• Dodaj do posiłku liść sałaty 2 razy dziennie z posiłkiem (u dzieci z dobrą kontrolą napadową taka ilość nie musi być kalkulowana - stanowi tzw. wolne kalorie, jednak jeśli spowoduje zwiększenie liczby napadów, musi zostać wliczona do całości kalorii i węglowodanów)

• Podawaj warzywa z grupy A lub 10% owoce ze względu na ich większą dopuszczalną ilość.

• Upewnij się, że pokarmy np. warzywa są odpowiednio ważone.

• Pomocne może być rozłożenie wyliczonej ilość dobowej na większą liczbę posiłków, z utrzymaniem stałego poziomu kalorii i właściwej proporcji ketogenicznej.

• Nie jedz przy dziecku dań, których nie może zjeść. Pochowaj z zasięgu jego wzroku możliwie wszystkie produkty żywnościowe, by nie dawały złudnego poczucia głodu. Postaraj się też, by w domu nie  roznosił się zapach, który informuje o pożywieniu, którego dziecko nie może zjeść. Chodzi tu na przykład o zapach pieczonego ciasta. 

• Pomóż dziecku unikać reklam żywności i programów kulinarnych. 

• Spróbuj przygotować deser ze stewią bezwęglowodanową lub erytrolem, słodzikami, które nie mają węglowodanów, ale dadzą dziecku poczucie zjedzenia prawdziwego smakołyku. 

► NIECHĘĆ DO JEDZENIA I PICIA:

Niechęć do jedzenia i brak apetytu zazwyczaj jest chwilowe. Wtedy wystarczy poczekać z podaniem posiłku około pół godziny i podać go ponownie. Można zmienić w tym czasie jego konsystencję, doprawić potrawę, lub w przypadku deseru zrobić z niego lody. 

Ważne by posiłek wyglądał ciekawie i apetycznie, postaraj się ukryć produkt, który nie jest ulubionym. Zaskocz dziecko ciekawym ułożeniem produktów na talerzu, lub zabawnym talerzem.

Ważna jest również atmosfera podczas posiłku. Stres nie sprzyja zwiększeniu apetytu. Nie pokazuj nerwów, ani frustracji, gdy dziecko nie chce jeść tego co zostało dla niego przygotowane. 

Postaw na dania jednogarnkowe. Jeśli malec nie zje całej porcji, to i tak będziesz mieć pewność, iż ta część posiłku miała właściwą proporcję ketogenną. Spróbuj zup, lub innych dań jednogarnkowych.

Podawaj posiłki regularnie. Wyrobi to u dziecka nawyk, kiedy jest pora jedzenia. Ważne by miało świadomość, że ze względu na swój stan zdrowia musi zjeść cały posiłek. Talerzyk, czy miseczka muszą pozostać puste, to bardzo istotne, by mieć kontrolę nad dietą. 

Obserwuj które potrawy smakują Twojemu dziecku, a do których zmusza się do zjedzenia. Postaraj się gotować według jego preferencji żywieniowych, ale cały czas zgodnie z założoną proporcją ketogeniczną i ilością kalorii. 

Bibliografia:

1. Magdalena Dudzińska, Dieta Ketogenna, Warszawa 2015 ,PZWL,

2. Monika Jaromin, Dieta ketogenna w leczeniu padaczki, Lublin 2016, Poradnik, Wyd. Czelej Sp. Z.o.o.,